รอยเท้าบนดวงจันทร์ไม่เคยหายไป

ดวงจันทร์ เป็นหนึ่งในดาวเคราะห์ของระบบจักรวาล นั่นอาจจะเพียงพอแล้วในการอธิบายตัวเอง แต่สำหรับมนุษย์โลกในความหมายของดวงจันทร์กลับไม่ได้มีเพียงแค่ความหมาย สุดท้ายแล้วยังเป็นเหมือนสัญลักษณ์อย่างหนึ่งที่คอยเตือนมนุษย์โลกอยู่เสมอ ที่สำคัญแล้วยังเป็นสัญลักษณ์แห่งความก้าวหน้า
ที่กล้าพูดว่าดวงจันทร์เป็นสัญลักษณ์แห่งความก้าวหน้า นั่นเป็นเพราะเป็นครั้งแรกที่มนุษย์สามารถที่จะออกนอกโลกและไปสัมผัสกับดาวดวงอื่นได้
จะว่าไปแล้วเรื่องของดวงจันทร์นี่นับว่าเป็นหนึ่งในกรณีศึกษาที่สำคัญและยังจะต้องมีการปรับเปลี่ยนหรือพัฒนาวิทยาการรวมถึงเทคโนโลยีที่มนุษย์มีอยู่ให้สามารถเพิ่มประสิทธิภาพได้มากขึ้น และถึงอย่างนั้นก็ยังมีอีกหนึ่งเรื่องที่เรียกว่าเป็นความน่ามหัศจรรย์ที่เกิดขึ้น นั่นก็คือเรื่องของรอยเท้าที่อยู่บนดวงจันทร์
ด้วยความเข้าใจว่ารอยเท้าถึงแม้ว่าจะอยู่บนดินหรือบนพื้นทรายในโลกในระยะเวลาไม่นานก็จะต้องจางหาย สุดท้ายแล้วก็ไม่เคยรับรู้ได้จริงๆว่าเคยมีรอยเท้าอยู่บริเวณนั้นเท่าไหร่ แต่สำหรับบนดวงจันทร์กลับไม่ได้เป็นอย่างนั้น ยิ่งเป็นเหมือนกับการเก็บหลักฐานสำคัญว่ามนุษย์โลกมีโอกาสได้ไปแตะพื้นผิวบนดวงจันทร์มาแล้วจริงๆ นั่นก็คือไม่ว่าเวลาจะผ่านมากี่ปีรอยเท้าของ Neil Armstrong รวมถึงนักบินอวกาศคนอื่นๆที่ได้มีโอกาสไปเหยียบดวงจันทร์ยังมีรอยเท้าอยู่
อาจจะไม่ใช่เรื่องหน้าลูกรับอะไรแต่จากวิทยาศาสตร์รวมถึงการวิจัยและค้นคว้าต่างๆ ดวงจันทร์เป็นหนึ่งในดาวเคราะห์ที่มีพื้นผิวที่แข็ง แต่บริเวณหน้าพื้นผิวด้านบนนั้นจะเป็นชั้นดินและฝุ่น เพราะฉะนั้นแล้วเมื่อเหยียบหรือกดน้ำหนักลงไปก็จะทำให้เกิดรอย เพราะฉะนั้นแล้วจึงไม่แปลกเลยที่ดวงจันทร์จะมีความแข็งของพื้นผิว แต่กลับมีส่วนที่สามารถทำรอยได้
แล้วถึงอย่างนั้นก็ยังมีคนเข้าใจว่าด้วยบริเวณหรือสภาพชั้นดินก็ทำให้รอยเท้าอาจจะไม่สามารถคุมอยู่ได้ แต่กลับในกรณีของดวงจันทร์ไม่เหมือนกัน เนื่องจากผิวสัมผัสด้านบนนั้นมีการบีบอัดผ่านทางการกฎของรอยเท้าจึงทำให้อนุภาคต่างๆนั้นยังอยู่คงที่เหมือนเดิม และที่ยิ่งไปกว่านั้นคือพื้นผิวหรือสภาพอากาศบนดวงจันทร์ไม่มีลมดังนั้นแล้วรอยเท้าจึงไม่ถูกทำลายจากสภาพแวดล้อม ยกเว้นว่าจะมีอุกกาบาตพุ่งเข้าชนรอยเท้าถึงจะหายไป
และนั่นก็นับว่าเป็นหนึ่งในความมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นโดยมาจากการที่มนุษย์นั้นได้มีการพัฒนา และในระบบสุริยะจักรวาลหรืออวกาศยังมีหลายเรื่องให้น่าค้นหา
ที่สำคัญเรื่องราวลึกลับหรือจะเรียกได้ว่าเป็นเรื่องราวที่น่ามหัศจรรย์ของดวงจันทร์ยังมีอีกหลายเรื่อง นับได้ว่าเป็นปฏิบัติการครั้งที่ใหญ่ที่สำคัญมากของโลก และทำให้มนุษย์นั้นในปัจจุบันก็มีวิทยาการที่ก้าวไกลไปมากกว่าเดิม

SUPERVOIDS ท้องฟ้าที่มองเห็นเพียงแค่ความสวยงาม แต่ไม่สวยงามเสมอไป บางคนมีความกลัวที่ต่างกันไปเพราะสิ่งที่จินตนาการหรือสิ่งที่มองไม่เห็นฯต่างๆ บางคนนั้นอาจจะกลัวทะเล หรือบางคนอาจจะไม่ชอบน้ำตก แต่สำหรับบางคนเพียงแค่มองขึ้นไปบนท้องฟ้านานๆอาจจะรู้สึกว่าสวย แต่กลับกันก็อาจจะเกิดความกลัวขึ้นแบบจับใจ

แต่ถึงอย่างนั้น ท้องฟ้า ก็ยังเป็นสิ่งที่น่าค้นหาอยู่ดี และก็ยังมีเรื่องให้คนอีกมากมายเมื่อกระจายไปในขั้นจักรวาล

SUPERVOIDS เป็นหนึ่งในสิ่งที่ยังไงก็ยังต้องการคำตอบอยู่ในตอนนี้ เพราะถึงแม้ว่าจะถูกค้นพบขึ้นมาจริงๆ แต่สุดท้ายแล้วกลับยังไม่พบเจอข้อสรุปหรือคำอธิบายที่ชัดเจนมากเท่าไหร่ เพราะฉะนั้นจึงไม่แปลกที่ว่าทำไมนักวิทยาศาสตร์ยังต้องการค้นคว้าหรือค้นหากันต่อไป

ถ้าจะให้อธิบายแบบง่ายๆในภาษาชาวบ้านโดยที่ยังมีความเกี่ยวข้องกับหลักวิทยาศาสตร์หรือบ้าง Supervoids สามารถเรียกอีกอย่างหนึ่งได้ว่า Void ที่เป็นคำนิยามของช่องว่างในจักรวาลที่เกิดขึ้น ซึ่งในส่วนของช่องว่างเหล่านี้ก็จะอยู่ระหว่างทางของโครงสร้างต่างๆในจักรวาล หรือถ้าจะลองสังเกตดูคือเวลาที่ดูภาพถ่ายในจักรวาลแบบที่มีเส้นใยโครงสร้าง จะเห็นได้ว่าในบางจุดจะมีพื้นที่ขนาดใหญ่ที่เป็นสีดำ พื้นที่เหล่านั้นจึงถูกกำหนดให้เป็นช่องว่างของจักรวาล

และในการค้นพบนั้นถูกพบเมื่อปี 1978 ซึ่งเป็นการค้นพบครั้งแรกของระบบจักรวาลที่อยู่ในหอสังเกตการณ์ที่คิทพีค

และในส่วนของโครงสร้างของจักรวาลที่ว่างั้นก็จะมีส่วนประกอบหลักหลายอย่างที่มีผลต่อเรื่องของการเกิดช่องว่างในจักรวาล

• เส้นใย จะว่าไปด้วยรูปแบบของโครงสร้างของจักรวาลที่เรียกว่า Virgo Consortium ด้วยรูปแบบหลักๆนั้นจะมีความคล้ายกับเซลล์สมอง ต่างกันตรงที่ว่าเซลล์สมองจะมีเนื้อเยื่อหรือมีเซลล์เชื่อมต่อกันไว้ แต่สำหรับระบบจักรวาลนั้นการเชื่อมต่อนี้จะเป็นเพียงแค่การขยับเข้าใกล้หรือถอยห่างของดาวเคราะห์หรือดวงดาวแต่ละดวง ครั้งนี้ก็จะมีผลมาจากแรงโน้มถ่วงและพลังงานต่างๆ
• กลุ่มดาว เป็นการรวมตัวกันระหว่างดาวเคราะห์ที่มีแรงโน้มถ่วงหรือพลังงานต่างๆเข้ามาเกี่ยวข้องแล้วทำการดึงดูดให้เข้ามาอยู่เป็นพื้นที่เดียวกันซึ่งแน่นอนว่าจะมีขนาดที่เล็กและใหญ่เปลี่ยนแปลงไปตามพลังงานที่อยู่บริเวณนั้น

ทั้งสองอย่างนี้เป็นเพียงแค่องค์ประกอบของผนังที่อยู่บริเวณรอบๆช่องว่างของจักรวาลที่เห็น ทางนี้จะไม่สามารถกำหนดรูปร่างที่ชัดเจนได้ เพราะอย่างที่บอกว่าขึ้นอยู่กับพลังงานและแรงโน้มถ่วงต่างๆ

โดยในกลุ่มช่องว่างเหล่านี้เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงและทำให้เกิดความสัมพันธ์ระหว่างอุณหภูมิและความหนาแน่นต่างๆ บริเวณช่องนี้ถ้าหากวัดด้วยกล้องอินฟาเรดหรือกล้องจับความร้อน ในส่วนของห้องว่างจะขึ้นเป็นสีฟ้าหรือสีน้ำเงินซึ่งเป็นกลุ่มพื้นที่ที่มีอุณหภูมิความเย็นมาก จะแตกต่างกับบริเวณพื้นที่อื่นๆอย่างสิ้นเชิง

Exoplanet ระบบสุริยะจักรวาล เป็นระบบที่มนุษย์โลกอย่างเราต้องรู้จักกันดีอยู่แล้วเนื่องจากเป็นระบบที่อาศัยอยู่กันในปัจจุบัน แต่ด้วยวิทยาการทางเทคโนโลยีที่มีความล้ำหน้าเพิ่มขึ้นอยู่ทุกวันทำให้การค้นพบระบบใหม่ๆหรือดาวเคราะห์ใหม่ๆเองก็เพิ่มขึ้นอยู่ตลอด เพราะฉะนั้นแล้วก็ไม่ได้มีแค่ในระบบสุริยะอีกต่อไป

และด้วยการค้นพบใหม่ที่ว่าจะทำให้พบเจอกับดาวเคราะห์นอกระบบสุริยะ หรือที่ถูกเรียกว่า EXO planet แต่ในอีกชื่อกับถูกเรียกว่า Extrasolar planet ซึ่งก็แปลตรงตัวว่าเป็นดาวเคราะห์ที่อยู่นอกระบบสุริยะจักรวาล แล้วที่ดาวเคราะห์ดวงนี้ถูกนับว่าอยู่นอกระบบสุริยะเนื่องจากการโคจรที่มีดวงอาทิตย์เป็นของตัวเองจึงเรียกว่าเป็นดาวที่ถูกก่อตัวนอกจากระบบสุริยะจักรวาล

แต่ที่พูดถึงนี้กลับเป็นเรื่องของภาพรวม เพราะถ้าจะนับจริงๆบอกเลยว่าดาวเคราะห์นอกระบบสุริยะนั้นนับว่ามีอยู่เป็นจำนวนมากไม่ต่ำกว่าหลายล้าน ซึ่งนั่นอาจจะเป็นเพียงแค่จำนวนที่สามารถประมาณค่าได้ เขาเอาเข้าจริงๆแล้วยังมีพื้นที่เป็นจำนวนกว้างเลยทีเดียวที่แม้แต่กระทั่งวิทยาการหรือเทคโนโลยีในปัจจุบันยังไม่สามารถที่จะค้นพบได้ทั้งหมด

การจัดหมวดหมู่สำหรับดาวเคราะห์ที่อยู่บริเวณนอกระบบสุริยะ ส่วนใหญ่แล้วจะถูกจัดขึ้นตามแร่ธาตุหรือองค์ประกอบหลักของดาวดวงนั้นๆว่ามีต้นกำเนิดมาจากอะไร หรืออาจจะจำแนกไปในส่วนของขนาดต่างๆก็ขึ้นอยู่กับแต่ละวัตถุประสงค์ เช่น

• Pure Hydrogen
• Pure Water
• คาร์บอน
• Pure Iron

นี่เป็นแค่ส่วนหนึ่งสำหรับการจำแนกในส่วนของดาวเคราะห์ประเภทต่างๆ ซึ่งในความเป็นจริงแล้วย่อมมีรายละเอียดยิบย่อยอีกมากมายที่ใช้สำหรับการจำแนก

และในปัจจุบันถ้าจะถามว่าเหงานอกระบบสุริยะจักรวาลที่คล้ายกันโดยมีลักษณะคล้ายกับดวงอาทิตย์นั้น ในตอนนี้มีอยู่ประมาณ 5 ดวงหลักๆ แต่ถ้าหากว่าเป็นแบบที่คล้ายกับดาวโลกนั้นก็คงจะมีอยู่หลายดวงทีเดียวแต่ก็อาจจะมีความแตกต่างกันไปทั้งเรื่องของชั้นบรรยากาศและเรื่องสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่

ถึงแม้ว่าจะมีความใกล้เคียงในเรื่องของความเป็นดาวโลก แต่สุดท้ายแล้วเมื่อมีการสำรวจและศึกษาไปเรื่อยๆ ก็ยังไม่สามารถเป็นที่อยู่อาศัยหรือทำให้มนุษย์โลกนั้นสามารถที่จะย้ายไปได้จริงๆ เพราะฉะนั้นแล้วจึงเป็นเหตุผลที่สุดท้ายก็ยังต้องสำรวจกันต่อไป

และอย่างที่บางคนนั้นอาจจะเคยมีโอกาสได้เห็นก็คือสีของดาวเคราะห์แต่ละดวงนั้นมีความแตกต่างด้วย เพราะก็ขึ้นอยู่กับวัสดุที่เป็นตัวกำหนดให้เกิดดาวเคราะห์เหล่านั้นขึ้น เพระฉ นั้นแล้วก็ไม่ค่อยแปลกเท่าไหร่ แต่ถ้าได้เห็นคนส่วนใหญ่นั้นก็จะมองว่าเป็นความสวยงามตัวธรรมชาติ

ดวงจันทร์ไทรทัน การมาของปรากฎการณ์ในอวกาศแต่ละครั้ง ล้วนแล้วแต่เป็นการสร้างความน่าตกใจให้กับคนที่อยู่บนโลกมนุษย์มากทีเดียว เพราะบางครั้งก็อาจจะแฝงความสวยงาม แต่บางครั้งก็อาจจะดูอันตรายจนไม่น่าเข้าใกล้เลยด้วยซ้ำ ว่าไหมละ?

ทุกคนก็คงจะรู้จักดาวเสาร์กันดีอยู่แล้ว และนั่นก็คงจะเป็นการท่องชื่อดาวทั้งงหมดในระบบสุริยะที่เรียนกันมาตั้งแต่เด็กๆ แต่สุดท้ายแล้วเราก็คงจะรู้จักกันแบบผ่านๆมาตลอด และอย่างนึงที่ทำให้กลายเป็นสิ่งน่าสนใจ ก็คงจะเป็นเรื่องที่แม้แต่ดาวเสาร์ก็ยังมีบริวาร ซึ่งก็คือ ดวงจันทร์ไทรทัน

ด้วยจินตนาการที่เกิดขึ้นก็อาจจะเป็นเหมือนกับดวงจันทร์ของโลก แต่บอกเลยว่าถึงแม้จะขึ้นื่อว่าดวงจันทร์กลับมีความแตกต่างกันอยู่มากทีเดียว เพราะสำหรับไทรทัน ด้วยสภาพแวดล้อมนั้นก็จะมีการปกคลุมจากหมอกแบบหนาทึบ แต่สาเหตุของการที่ดวงจันทร์ดวงนี้มีลักษณะต่างกันกับดวงจันทร์บนโลกก็เป็นเพราะองค์ประกอบหลักของที่นี่เป็น น้ำแข็ง แค่คิดก็หนาวแล้วใช่ไหม แต่ด้วยน้ำแข็งที่หลักแล้วก็จะถูกหล่อหลอมมาจากก๊าซมีเทนและแอมโมเนีย ซึ่งเป็นสาร 2 ชนิดที่พอระเหยปุ๊บก็จะเป็นเขม่าทันที แต่แค่เห็นสีก็คงไม่ค่อยมีใครอยากที่จะยุ่ง เพราะสีเป็นส้มแดงแต่อาจจะออกน้ำตาล โดยรวมๆแล้วอากาศที่นี่เรียดว่าไม่น่าจะอยู่ได้เพราะเปียกชื้นอยู่ตลอดเวลา

ดูๆไปแล้วอาจจะเป็นเหมือนดาวน้ำข็งแค่ดวงหนึ่งในระบบสุริยะเท่านั้น แต่บอกเลยว่าก็มีอยู่หนึ่งอย่างที่เป็นที่ดึงดูดใจทำห้ใครหลายๆคนก็อยากที่จะไปเห็น

ซึ่งนั่นก็คือเหตุการณ์น้ำพุเย็นจัดบนดวงจันทร์ไทรทัน จริงๆจะไปพูดว่าเป็นน้ำพุก็คงไม่เชิงแต่ถ้าให้เปรียบเทียบก็คงคล้ายกันจริงๆแล้วการกำเนิดของเหตุการณ์นี้ก็มาจากเรื่องของการที่สารประกอบต่างๆภายในดวงจันทร์นั้นเกิดการรวมตัวกัน เมื่อปฏิกิริยาของสารเคมีเหล่านี้ผสมกันก็จะต้องระเบิดหรือพุ่งออกมา

แต่ด้วยรูปแบบอาจจะคล้ายกับน้ำแต่ในความเป็นจริงไม่ใช่เพราะเป็นเพียงแค่ฟันที่พูดออกมาสูงอยู่ประมาณ 8 กิโลเมตรซึ่งถ้าดูเพื่อนๆในอวกาศก็อาจจะเหมือนกับโรงงานขนาดย่อมที่ตั้งอยู่บนดวงจันทร์

และแน่นอนว่าภาพที่เห็นก็คงจะทำให้บางคนตกตะลึงไปกับความสวยงามของธรรมชาติ แต่ในขณะเดียวกันกลับดูอันตรายและไม่น่าเข้าใกล้ๆอย่างเห็นได้ชัดอย่างน้อยควันที่พุ่งออกมาล้วนแล้วแต่มีการดึงอากาศเย็นออกมาด้วย ซึ่งจากการสำรวจอุณหภูมิที่ดาวดวงนี้ต่ำถึง – 200 องศาเซลเซียส แค่คิดก็คงจะนึกสภาพไม่ออกแล้วว่าถ้าแค่ขึ้นไปเหยียบแล้วจะเกิดอะไรขึ้น

ดาวอังคาร หนึ่งในดาวความหวังของมนุษย์โลกที่เคยคาดหวังว่าอยากจะไปใช้ชีวิตอยู่บนดาวดวงนี้ แต่ถ้าคนที่ไม่เคยศึกษาหรือเรื่องราวแม้กระทั่งพื้นฐาน ก็คงจะแทบไม่ได้รู้อะไรที่แปลกใหม่ไปกว่านั้นเลยด้วยซ้ำ

และความเข้าใจอย่างหนึ่งที่บอกว่าการไปอาศัยบนดาวดวงนี้สามารถทำได้ แต่ในความเป็นจริงแล้วก็เป็นเพียงแค่ความคิดที่ “เคย” อย่างเดียวเท่านั้น ครั้งสุดท้ายในความเป็นจริงแล้วกลับไม่เป็นไปอย่างที่คิด แต่ว่าจะมีเหตุผลมาจากอะไร บางคนก็ไม่เคยรู้เพราะไม่ใช่เรื่องที่ใกล้ตัวสักเท่าไหร่

อุณหภูมิ เป็นเรื่องแรกที่สามารถปรับฝังความคิดของใครหลายๆคนในการที่จะย้ายไปอยู่ดาวอังคารเลยก็ว่าได้ ให้พูดแบบนี้คงจะไม่เข้าใจสักเท่าไหร่ โดยทั่วไปแค่ภายในโลกเราการติดลบประมาณ 2-3 องศา ก็อาจจะทำให้ใครหลายคนแทบจะไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว แต่เมื่อเปรียบเทียบการบนดาวอังคารเมื่อถึงฤดูหนาวหรืออากาศติดลบ จะอยู่ที่ประมาณ -63 องศาเซลเซียส ซึ่งถือว่าเป็นอุณหภูมิที่ต่ำกว่าลูกหลายเท่าทีเดียวทำให้แทบจะไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าจะสามารถใช้ชีวิตอยู่บนนั้นได้อย่างไรในสภาพอากาศที่หนาวขนาดนี้ และยิ่งใครเป็นคนขี้หนาวคงถอดใจที่จะอยู่ที่นั่นเลย

รู้แค่เรื่องอุณหภูมิคงทำให้ใครหลายคนคงเริ่มหัวใจกันไปแล้ว แต่ในความที่เป็นดาวที่อยู่ห่างจากเราไปแน่นอนว่าสภาพอากาศและฤดูกาลหลายๆอย่าง โดยปกตินั้นก็จะมีความคล้ายคลึงกับบนโลกไม่ได้ต่างกันสักเท่าไหร่

แต่ก็มีบ้างเล็กน้อยที่ต่างกันตรงที่การเปลี่ยนแปลงหรือความฝันส่วนนั้นมีอยู่มากทำให้บางครั้งอาจจะปรับตัวไม่ทัน แต่บอกเลยว่าบนโลกเรา 1 ปีจะมีประมาณ 12 เดือน แต่สำหรับดาวอังคารจะใช้ระยะเวลาในการโคจรรอบดวงอาทิตย์ได้ถึง 26 เดือนหรือ 2 ปีกว่าซึ่งถือว่าเป็นระยะเวลาที่นานพอสมควร ด้วยรูปแบบของการโคจรที่เป็นวงรีบางส่วนที่เมื่อเข้าใกล้ดวงอาทิตย์แล้วก็อาจจะเกิดอุณหภูมิที่ร้อนมากขึ้นด้วย แต่มั่นใจได้เลยว่าในส่วนของฤดูกาลนั้นมี 4 ฤดูแบบโลกอย่างที่รู้กันมาตลอด

แต่ด้วยความผันผวนเรานี้ก็คงทำให้เห็นแล้วว่าการใช้ชีวิตอยู่บนดาวดวงนี้คงจะเป็นเรื่องยากมากกว่าการอยู่บนโลกมากทีเดียว เพราะถึงแม้ว่าจะเป็นดาวที่อยู่ถัดไปเพียงไม่ไกลแต่ความฝันหัวหรือความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอาจจะทำให้การอยู่อาศัยของมนุษย์เป็นไปได้ยากมากขึ้น

และในปัจจุบันก็คงจะยังมีการศึกษากันต่อไปเรื่อยๆเพื่อที่จะเป็นการปรับสภาพให้มนุษย์สามารถที่จะขึ้นไปอยู่อาศัยได้

ดาวเคราะห์คล้ายโลก มันเป็นความเข้าใจผิดของคนส่วนใหญ่ที่เกิดขึ้นมาโดยตลอดเกี่ยวกับเรื่องของดาราศาสตร์ นั่นก็คือจักรวาลระบบสุริยะจักรวาลของเราเพียงแค่ระบบเดียวเท่านั้น แต่ในความเป็นจริงกลับเป็นสิ่งที่ต้องใช้เทคโนโลยีที่ช่วยในการหาข้อมูลมากขึ้น

เพราะในปี 2015 ที่ผ่านมานาซ่าได้มีการค้นพบดาวเคราะห์คล้ายโลก ทั้งนี้มาจากกล้องโทรทรรศน์อวกาศเคปเลอร์ ซึ่ง NASA เป็นผู้ส่งขึ้นสู่อวกาศตั้งแต่ปี 2009 โดยกล้องโทรทรรศน์นี้มีหน้าที่ในการค้นหาดาวเคราะห์หรือดาวใหม่ๆอยู่ตลอด และแน่นอนว่าในการตั้งชื่อก็จะถูกตั้งชื่อไปตามตัวอักษรต่างๆ

ซึ่งในตอนนี้ด้วยความสามารถของกล้องโทรทรรศน์เคปเลอร์ทำให้ค้นพบดาวเคราะห์คล้ายโลกดวงล่าสุด ซึ่งก่อนหน้านี้มีการค้นพบมาแล้ว 1 ดวงและนี่เป็นดวงที่ 2 ที่ถูกค้นพบ โดยในระบบดาวเคปเลอร์ 452 ซึ่งเป็นระบบดาวดวงใหม่ที่ถูกพบเจอและอยู่ห่างจากโลกออกไป 1,400 ปีแสง

ในส่วนของดาวเคราะห์คล้ายโลกที่ว่านั้นก็จะมีขนาดใหญ่กว่าโลกที่เราอยู่มากกว่า 60 เปอร์เซ็นต์ และแน่นอนว่าเป็นสิ่งใหม่ที่กำลังได้รับความนิยม

สาเหตุที่ทำให้กำลังได้รับความนิยมนั่นเป็นเพราะว่ามีความคล้ายคลึง หรือจะเรียกว่าใกล้เคียงกับโลกปัจจุบันของเรามากที่สุดถึงแม้ว่าจะมีขนาดใหญ่กว่าประมาณ 1.5 เท่าและมวลที่มากกว่าประมาณ 2 เท่า มีที่น่าสนใจมันก็เป็นเพราะว่ามีสภาพแวดล้อมต่างๆที่คล้ายคลึงกับโลก แตกต่างเพียงอย่างเดียวคือในเรื่องของอุณหภูมิบนดาวอาจจะร้อนกว่าบนโลกหน่อยเดียว และในตอนนี้ก็ยังอยู่ในขั้นตอนของการศึกษาว่าเคยมีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่มาก่อนหรือไม่

แต่ถึงแม้ว่าดาวเคราะห์ที่บอกว่าคล้ายกับโลกใบล่าสุดของเรานี้จะมีความใกล้เคียงมากที่สุดจากการสำรวจมาก็จริง แต่ในหลายๆเรื่องนักวิทยาศาสตร์ที่ทำการศึกษาหรือสำรวจอยู่นั้นก็ยังไม่สามารถที่จะทำการยืนยันอะไรได้อย่างชัดเจน นั่นก็เป็นเพราะว่าถึงแม้จะมาเป็นระยะปีแสง ห่างประมาณ 1, 400 ปีแสงก็ตามแต่ถ้าหากว่าจะใช้ระยะเวลาการเดินทางจากโลกไปถึงดาวเคราะห์นี้ ก็จะใช้เวลาถึง 26 ล้านปี แน่นอนว่าก็คงจะนานมากเกินไป

เพราะฉะนั้นแล้วถึงว่าในปัจจุบันจะค้นพบก็จริงแต่สิ่งที่มากไปกว่านั้นคือการศึกษาและสำรวจเพื่อที่จะได้เข้าใจอย่างชัดเจนว่าในความเป็นจริงแล้วมนุษย์สามารถที่จะอาศัยอยู่บนดาวดวงนี้ได้หรือไม่จากโลกนั้นมีสภาพแวดล้อมและสิ่งแวดล้อมต่างๆที่ครบถ้วนอยู่แล้ว

ยังเป็นสิ่งที่ต้องลุ้นกันต่อไป แต่ถึงอย่างไรก็ตามในตอนนี้ Kepler ยังมีการเดินทางสำรวจต่อไปเรื่อยๆ เพราะฉะนั้นเราก็ยังต้องลุ้นกันต่อไปอยู่ดีว่าจะมีดาวดวงไหนโผล่มาอีกหรือไม่

ดวงจันทร์อาจมีอายุมากกว่าที่คิด

นักดาราศาสตร์ส่วนใหญ่เชื่อว่า ดวงจันทร์น่าจะเกิดขึ้นเมื่อ 150 ล้านปีหลังจากระบบสุริยะกำเนิดขึ้น แต่การศึกษาเมื่อไม่นานมานี้ พบว่าดวงจันทร์อาจเกิดก่อนหน้านั้นมากงานวิจัยนี้ทำโดยนักวิทยาศาสตร์จากสถาบันธรณีวิทยาและวิทยาแร่ของมหาวิทยาลัยโคโลญ ซึ่งได้ศึกษาตัวอย่างดินดวงจันทร์ที่เก็บมาจากภารกิจต่าง ๆ ในโครงการอะพอลโลเมื่อ 50 ปีก่อน การศึกษานี้นับว่ามีความสำคัญมากเพราะหากทราบอายุของดวงจันทร์ก็จะทราบอายุของโลกและดาวดวงอื่นๆด้วย

ดวงอาทิตย์เกิดซูเปอร์แฟลร์

บนดวงอาทิตย์ มีการปะทุชนิดหนึ่งที่แผ่พลังงานร้อนแรงออกมาอยู่เสมอ เรียกว่าการลุกจ้า หรือ แฟลร์ แต่พลังงานจากการลุกจ้าที่พบบนดวงอาทิตย์นี้อาจเทียบไม่ได้กับการลุกจ้าที่พบในดาวฤกษ์บางดวง การปะทุรุนแรงจากดาวฤกษ์ดวงอื่นที่ทำให้ดาวทั้งดวงสว่างขึ้นอย่างฉับพลัน เป็นการปะทุคล้ายกับการลุกจ้าบนโลก แต่รุนแรงมากกว่านับร้อยนับพันเท่าจนมองเห็นได้ไกลจากระยะหลายร้อยปีแสง นักดาราศาสตร์เรียกการประทุดังกล่าวว่า ซูเปอร์แฟลร์

นักดาราศาสตร์ยังคงเชื่อว่าช่วงวัยของดาวฤกษ์ก็มีส่วนสำคัญ ดาวฤกษ์อายุน้อยอาจเกิดซูเปอร์แฟลร์ได้ประมาณสัปดาห์ละครั้ง ส่วนดาวฤกษ์อย่างดวงอาทิตย์มีโอกาสเกิดครั้งหนึ่งในรอบหลายพันปี หากดวงอาทิตย์เกิดซูเปอร์แฟลร์จริง ก็มีโอกาสที่ทิศทางของรังสีนั้นจะพุ่งมายังโลก อานุภาพการทำลายอาจรุนแรงถึงขั้นรบกวนการทำงานของเครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์ ทำให้เกิดไฟฟ้าดับเป็นวงกว้าง และรบกวนการสื่อสารผ่านดาวเทียม

นัก ดาราศาสตร์ พบดวงจันทร์ซึ่งเป็นบริวารดาวเสาร์เพิ่มอีก 20 ดวง

เมื่อวันที่ 7 ตุลาคม 2562 นักดาราศาสตร์ค้นพบดวงจันทร์บริวารดาวเสาร์เพิ่มอีก 20 ดวง จากเดิม 62 ดวง รวม 82 ดวง ส่งผลให้ดาวเสาร์ขยับเป็นดาวเคราะห์ที่มีดวงจันทร์บริวารมากที่สุด นักดาราศาสตร์สันนิษฐานว่า ดวงจันทร์เหล่านี้อาจเป็นชิ้นส่วนที่แตกออกของดวงจันทร์ขนาดใหญ่ในอดีต  การค้นพบครั้งนี้ถูกพบโดยสก็อตต์เอสเชพเพิร์ดนักวิจัยจากสถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์คาร์เนกี โดยใช้กล้องโทรทรรศน์ซูบารุที่ตั้งอยู่บนภูเขาไฟเมานาเคอา รัฐฮาวาย ประเทศสหรัฐอเมริกา

นัก ดาราศาสตร์ ตรวจพบโมเลกุลของ น้ำ บนดาวเคราะห์นอกระบบสุริยะ

เมื่อวันที่ 12 กันยายน ที่ผ่านมา นักดาราศาสตร์ได้ตรวจพบโมเลกุลของน้ำในชั้นบรรยากาศบนดาวเคราะห์นอกระบบสุริยะ K2-18b เป็นดาวเคราะห์ซูปเปอร์เอิร์ธซึ่งเป็นดาวเคราะห์ที่อยู่ในเขตที่เอื้อต่อการอยู่อาศัยของสิ่งมีชีวิต นับเป็นดาวเคราะห์นอกระบบสุริยะดวงแรกที่มีทั้งน้ำและอุณหภูมิที่เหมาะสมสำหรับสิ่งมีชีวิต แต่อย่างไรก็ตาม K2-18b ยังไม่เหมาะที่จะเป็นที่อยู่ของมนุษย์เนื่องจากอยู่ในตำแหน่งที่ได้รับรังสีจากดาวฤกษ์แม่ค่อนข้างมาก ชั้นบรรยากาศมีความแตกต่างกัน และมีมวลมากกว่าโลกถึง 8 เท่า