3 อาหารเพื่อสุขภาพช่วยป้องกันเส้นเลือดสมองแตกและช่วยลดความดันโลหิตสูง

 

ความดันโลหิตสูง อาการเบื้องต้นที่อาจเป็นจุดเริ่มต้นในการเกิดอีกหลายๆโรค ซึ่งสาเหตุสำคัญส่วนมากมาจากพฤติกรรมการรับประทานอาหารและการใช้ชีวิตของเรานั่นเอง แต่ยิ่งไปกว่านั้นหากมีความเครียดสะสมและไม่ปรับพฤติกรรมในการทานอาหารก็ยิ่งทำให้มีอาการหนักขึ้นจนอาจทำให้เกิดอันตรายต่อร่างกายได้และส่งผลต่ออวัยวะสำคัญในร่างกายเช่นกัน อย่าง หลอดเลือด หัวใจ และสมอง ดังนั้น ก่อนที่จะสายเกินแก้ควรหันมารับประทานอาหารที่ช่วยลดความดันโลหิตสูงกัน

 

โรคความดันโลหิตสูงหรืออีกชื่อหนึ่งคือภาวะความดันโลหิตสูงนั้นเป็นอีกโรคที่มักพบบ่อยในผู้ใหญ่ และมักพบบ่อยในผู้ชายมากกว่าผู้หญิง อีกทั้งในบางประเทศยังสามารถพบโรคความดันโลหิตสูงถึง 50% ในกลุ่มผู้ที่มีอายุ 60 ปีขึ้นไป แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าจะไม่พบโรคนี้ในเด็กเพราะในเด็กอาจเกิดมีโอกาสเป็นโรคนี้ได้เช่นกัน

 

ในทางการตรวจรักษาได้มีการตรวจพบโรคความดันโลหิตสูงชนิดที่ไม่ทราบสาเหตุ ซึ่งเชื่อว่าอาจเกิดจากหลายปัจจัยร่วมกัน โดยส่วนสำคัญที่ทำให้เกิดโรคนี้นั่นคือ อิทธิพลของเอ็นไซม์ ซึ่งเป็นสารเคมีที่ทำหน้าที่เร่งปฏิกิริยาเคมีต่างๆที่มีชื่อเรียกว่า เรนิน (Renin) และ ฮอร์โมนแองจิโอเท็นซิน (Angiotensin) จากไต โดยสารทั้งสองชนิดนี้จะทำงานร่วมกันกับต่อมหมวกไตและต่อมใต้สมองในการควบคุมน้ำ เกลือแร่ โซเดียม และการบีบตัวของหลอดเลือดในร่างกาย ซึ่งนั่นเป็นการควบคุมความดันโลหิตที่มีชื่อเรียกว่า กระบวนการ Renin-Angiotensin System นอกจากความผิดปกติจากกระบวนการทำงานดังกล่าวนี้แล้วก็ยังมีกลไกที่เอื้อให้เกิดภาวะความดันโลหิตสูงอีก ดังต่อไปนี้

– พันธุกรรม ซึ่งได้มีการตรวจพบโรคความดันโลหิตสูงมากขึ้นในประวัติครอบครัวที่เป็นโรคนี้

– เชื้อชาติ ได้มีการตรวจพบว่าผู้ที่เป็นโรคความดันโลหิตสูงมากในกลุ่มคนที่มีเชื้อชาติอเมริกันผิวดำ

– การกินอาหารเค็ม อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดโรคความดันโลหิตสูงได้ เนื่องจากเกลือโซเดียมหรือเกลือทะเลนั้นเป็นตัวอุ้มน้ำในเลือด โดยจะเข้าไปเพิ่มปริมาณของเลือดที่ไหลเวียนซึ่งอาจส่งผลให้เกิดภาวะความดันโลหิตสูงขึ้น

– ความผิดปกติของกระบวนการทำงานในร่างกายที่ส่งผลต่อสมดุลและการทำงานของเกลือแร่ตลอดจนแคลเซียมในร่างกาย

 

อาการของโรคความดันโรคหิตสูง เท่าที่มีการพบเป็นโรคที่ไม่มีอาการใดๆบ่งบอก แต่เมื่อเกิดโรคนี้แล้วมักเป็นเรื้อรัง และยิ่งรุนแรงหากไม่สามารถควบคุมอาการที่เกิดขึ้นได้ แพทย์บางท่านได้อธิบายความว่า โรคความดันโลหิตสูงนี้เป็นเพชฌฆาตเงียบ (Silent Killer) ซึ่งโดยส่วนใหญ่อาการที่เกิดขึ้นจากโรคความดันโลหิตสูงนี้มักเป็นอาการที่เกิดข้างเคียงจากการเป็นโรคในกลุ่มต่างๆดังนี้

โรคร้ายแรง ได้แก่ โรคหัวใจ, โรคหลอดเลือดในสมอง

โรคที่เป็นปัจจัยเสี่ยง ได้แก่ โรคเบาหวาน โรคอ้วน

โรคที่เป็นสาเหตุ ได้แก่ โรคเนื้องอกต่อมใต้สมอง

 

อาหารที่ลดความดันสูง

ผักและผลไม้ที่มีโพแทสเซียมสูง ซึ่งโพแทสเซียมในผักนั้นจะช่วยในการควบคุมความดันโลหิตให้อยู่ในระดับปกติได้ ผักและผลไม้ที่มีโพแทสเซียมนั้นได้แก่ ลูกพรุน ลูกเกด เมล็ดทานตะวัน อินทผาลัม ผักโขม เห็ด กล้วย ส้ม แต่ควรหลีกเลี่ยงอาหารที่มีโพแทสเซียมสูงในกลุ่มผู้ป่วยโรคไตเรื้อรัง

 

ธัญพืชต่างๆ โดยเฉพาะถั่ว อาจจะเลือกเป็นธัญพืชอบแห้งแบบไม่มีเกลือนอกจากจะช่วยลดความดันโลหิตสูงแล้วยังมีไขมันดีที่ช่วยลดคอเลสเตอรอลในร่างกายอีกด้วย ทั้งนี้ควรทานในปริมาณที่พอดีเพราะธัญพืชนั้นก็ให้พลังงานเยอะอยู่เช่นกัน

 

อาหารคลีน ซึ่งหากถึงอาหารที่มีไขมันต่ำ แป้งไม่ชัดสี เช่นข้าวกล้อง ขนมปังโฮลวีท และผ่านการปรุงรสน้อย หากรับประทานอาหารคลีนเป็นประจำอย่างต่อเนื่องอาจช่วยลดปริมาณโซเดียมในร่างกายและยังช่วยลดความดันโลหิตในระยะยาวได้

 

 

 

 

 

 

 

แหล่งน้ำกลางแคนยอนดาวอังคาร

 

หุบผาชันหรือแคนยอนชื่อที่คนทั่วไปคุ้นเคย เป็นภูมิลักษณ์ที่โดดเด่นสวยงามซึ่งบนโลกนั้นมีหุบผาชันหลายแห่ง โดยหุบผาชันที่มีขนาดใหญ่และมีชื่อเสียงที่สุดก็คือแกรนด์แคนยอนอยู่ที่รัฐแอริโซนาในสหรัฐอเมริกา ซึ่งมีความยาวเกือบ 450 กิโลเมตร

 

โดยได้พบหุบผาชันแบบแกรนด์แคนยอนบนดาวอังคารเหมือนกัน แต่มีขนาดที่ใหญ่กว่า กว้างกว่าและลึกกว่าจนแกรนด์แคนยอนของแอริโซนานั้นเทียบไม่ติดเลยทีเดียว ซึ่งแกรนด์แคนยอนที่พบนั้นมีชื่อเรียกว่า แวลลิสแมริแนริส และเมื่อมองดูภาพถ่ายดาวอังคารเต็มดวงทางด้านที่เห็นแวลลิสแมริแนริสมา จะเห็นได้ว่าหุบผานี้ยาวเกินครึ่งของรัศมีดาวอังคารเสียอีก

 

และอีกสิ่งที่มีความแตกต่างระหว่างหุบผาชันทั้งสองแห่งนั่นคือ ที่ก้นของแกรนด์แคนยอนมีแม่น้ำโคโรลาโด แต่ที่ก้นของแวลลิสแมรินแนริสนั้นไม่มีแม่น้ำ แม้จะเชื่อว่าหุบผาชันนี้เกิดจากการกระทำของน้ำแต่น้ำนั้นก็ได้เหือดแห้งไปเป็นเวลานานมากแล้ว

 

ทั้งนี้ เมื่อวันที่ 12 ธันวาคม 2564 นักวิทยาศาสตร์ของภารกิจเทรซแก๊สออร์บิเตอร์ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของภาระกิจเอกโซมารส์นั้นได้ประกาศว่าได้ค้นพบน้ำบริเวณใต้ก้นหุบของแวลลิสแมริแนริสด้วย ซึ่งการค้นพบนี้เกิดจากเครื่องมือบนยานที่ชื่อว่า เฟรนด์ (FREND-Fine Resolution Epithermal Neutron Detector) ซึ่งได้ทำแผนที่แสดงปริมาณของไฮโดรเจนภายใต้พื้นดินของดาวอังคาร ข้อมูลจากยานที่เก็บบันทึกมาตั้งแต่เดือนพฤษภาคม 2561 จนถึงเดือน กุมภาพันธ์ 2564 ทำให้นักดาราศาสตร์ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่ามีไฮโดรเจนอยู่ภายใต้พื้นดินบริเวณก้นหุบเหวซึ่งมีปริมาณจำนวนที่มากกว่าที่เคยคาดคิดกันไว้

 

เนื่องจากไฮโดรเจนนั้นเป็นส่วนประกอบที่สำคัญของน้ำและในธรรมชาติไฮโดรเจนก็มักจะอยู่ในรูปแบบของน้ำ การพบไฮโดรเจนรวมตัวกันอยู่ในจำนวนมากก็ทำให้อนุมานได้ว่าไฮโดรเจนนั้นอยู่ในรูปของน้ำ และจุดที่พบน้ำหนาแน่นที่สุดนั้นอยู่บริเวณแคนเดอร์เคออส (Candor Chaos) ซึ่งขนาดพื้นที่นั้นกว้างพอๆกับประเทศเนเธอร์แลนด์และใกล้ผิวดินมีน้ำเป็นส่วนประกอบถึง 40 เปอร์เซ็นต์

 

โดยอุปกรณ์เฟรนด์นั้นไม่ได้วัดน้ำโดยตรงแต่เป็นเพียงเครื่องมือที่ใช้วัดปริมาณของนิวตรอน เมื่อรังสีคอสมิกดาราจักรตกกระทบพื้นดินของดาวอังคารจะทำให้เกิดนิวตรอนขึ้นมา แต่ถ้าหากเป็นดินแห้งก็จะทำให้เกิดนิวตรอนมากกว่าดินเปียก เมื่อทราบปริมาณนิวตรอนที่แผ่ออกมาก็จะทราบได้ว่าดินนั้นมีน้ำเป็นส่วนประกอบมากน้อยเท่าใด อุปกรณ์เฟรนด์นี้มีความละเอียดสูงกว่าอุปกรณ์อื่นๆประเภทเดียวกันที่เคยใช้กันมา เช่นนั้นจึงทำให้นักดาราศาสตร์ได้ระบุตำแหน่งได้อย่างชัดเจนว่าพื้นที่แต่ละส่วนนั้นมีปริมาณน้ำมากน้อยต่างกันเพียงใด แต่สิ่งที่เฟรนด์นั้นยังบอกไม่ได้นั่นคือรูปแบบของน้ำที่ตรวจพบ ซึ่งอาจจะอยู่ในรูปแบบของเหลว เป็นของแข็งใต้ดินหรืออาจจะเป็นเพียงโมเลกุลน้ำที่ฝังอยู่ภายใต้เนื้อแร่ แต่อย่างไรก็ตามนักดาราศาสตร์ได้คาดการณ์ว่าน้ำที่ตรวจพบนั้นอาจอยู่ในรูปน้ำแข็งมากกว่า ด้วยข้อมูลการสำรวจจากชุดอื่นในอดีตนั้นได้พบว่าแร่ธาตุบริเวณนี้ของดาวอังคารมีน้ำปะปนอยู่เพียงส่วนน้อย

 

อย่างไรก็ตาม การค้นพบครั้งนี้ทำให้โอกาสที่จะพบสิ่งมีชีวิตมากขึ้นด้วย และไม่ว่าจะเป็นซากดึกดำบรรพ์หรือจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่ยังคงมีชีวิตอยู่ในปัจจุบัน ซึ่งยังมีความหมายต่อการสำรวจหรือแม้แต่การตั้งถิ่นฐานบนดาวอังคารของมนุษย์ และด้วยแหล่งน้ำที่พบในครั้งนี้อยู่ใกล้ผิวดินซึ่งอาจอยู่ลึกลงไปเพียงไม่ถึงหนึ่งเมตร แตกต่างจากแหล่งน้ำอื่นที่เคยค้นพบในก่อนหน้านี้ซึ่งอยู่ลึกลงไปหลายกิโลเมตร นอกจากนี้ยังทำให้นักวิทยาศาสตร์เข้าใจถึงประวัติศาสตร์ของน้ำบนดาวอังคารอีกด้วย

 

ดาวหางที่ใหญ่

 

เมื่อปลายปีที่แล้ว ได้มีการรายงานการค้นพบดาวหางดวงใหม่ดวงหนึ่งที่มีขนาดที่ใหญ่มากและกำลังมุ่งหน้าเข้ามายังระบบสุริยะชั้นใน ซึ่งดาวหางดวงนี้มีชื่อว่า C/​2014 UN271 (Bernardinelli-Bernstein) หรือ ซี/2014 ยูเอ็น 271 (เบอร์นาร์ดิเนลลี-เบิร์นสไตน์)

 

ซึ่งต่อมาเมื่อเดือนมกราคมปีนี้ คณะนักดาราศาสตร์จากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีและวิทยาศาสตร์มาเก๊า ที่นำโดย ดร.สวี่ เหวินเทา ได้ทำการสำรวจดาวหางดวงนี้อีกครั้งโดยใช้กล้องโทรทรรศน์อวกาศฮับเบิลเพื่อวัดขนาดของนิวเคลียสเพื่อความแน่ชัด และผลของการวัดขนาดนิวเคลียสนี้ได้ยืนยันว่า ดาวหางดวงนี้มีขนาดที่ใหญ่มากจริงๆ ด้วยขนาดของเส้นผ่านศูนย์กลางที่อยู่ระหว่าง 104-134 กิโลเมตร ทำให้ดาวหางดวงนี้กลายเป็นดาวหางที่มีขนาดที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่มนุษย์ได้รู้จักและดาวหางดวงนี้ยังมีมวลประมาณ 500 ล้านตัน

 

โดยเดิมทีก่อนหน้าที่จะพบดาวหางดวงนี้ แชมเปี้ยนดาวหางที่ใหญ่ที่สุดนั้นคือ ดาวหาง C/2002 VQ94 หรือ ซี/2002 วีคิว 94 ที่มีขนาดถึง 100 กิโลเมตร ซึ่งถูกค้นพบในปี 2545 โดยโครงการลิเนียร์ ดาวหางเฮล-บอปป์ที่เคยพบนั้นเป็นที่กล่าวขวัญกันว่ามีนิวเคลียสที่ใหญ่มากแต่ยังมีขนาดเพียงแค่ครึ่งของดาวหางดวงนี้ ส่วนดาวหางแฮลลีย์ที่โด่งดังนั้นมีขนาดนิวเคลียสเพียงแค่ประมาณสิบกิโลเมตรเพียงเท่านั้น

 

ดาวหางเบอร์นาร์ดิเนลลี-เบิร์นสไตน์นี้ถูกค้นพบโดย เปโดร เบอร์นาร์ดิเนลลี และ แกรี เบิร์นสไตน์ จากมหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนีย ด้วยกล้องวิกเตอร์เอ็มบลังโกขนาด 4 เมตรในชิลี โดยค้นพบจากคลังภาพที่ได้ถ่ายภาพท้องฟ้าไว้ช่วงระหว่างปี 2557-2561 ในขณะนั้นทั้งคู้เข้าใจว่าเป็นเพียงดาวเคราะห์แคระดวงใหม่ เนื่องด้วยวัตถุชนิดนี้อยู่ห่างไกลมากและยังไม่ได้ทอดหางออกมา ซึ่งต่อมาได้มีการสำรวจเพิ่มเติมโดยเครือข่ายกล้องของหอดูดาวลัสกุมเบรส และได้พบว่าวัตถุดวงนี้มีความฟุ้งแผ่ออกมาโดยรอบ ซึ่งในส่วนที่ฟุ้งออกมานั้นจะเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้นอกจากโคม่านั่นหมายความว่าวัตถุดวงนี้เป็นดาวหางนั่นเอง

 

ซึ่งในขณะนี้ ดาวหางเบอร์นาร์ดิเนลลี-เบิร์นสไตน์ดวงนี้ได้กำลังมุ่งหน้าเข้ามาด้วยความเร็วถึง 35,400 กิโลเมตรต่อชั่วโมง และคาดว่าจะมาถึงจุดที่ใกล้ดวงอาทิตย์ที่สุดในปี พ.ศ. 2574 แต่ดาวหางดวงนี้มีจุดใกล้ดวงอาทิตย์ที่สุดอยู่ที่ประมาณ 1,600 ล้านกิโลเมตร โดยที่ดาวหางดวงนี้ยังอยู่ห่างจากดวงอาทิตย์มากกว่ารัศมีวงโคจรของดาวเสาร์เสียอีก ดังนั้นดาวหางดวงนี้อาจจะไม่มีวันที่จะเข้ามาในระบบสุริยะชั้นในเลย ซึ่งนั่นคงทำให้กลุ่มคนที่กลัวว่าดาวหางดวงนี้จะมาชนโลกเกิดความสบายใจได้ยิ่งขึ้น ส่วนกลุ่มคนที่คาดหวังว่าจะได้ชมดาวหางยักษ์สว่างไสวดวงนี้ให้ได้เต็มตาอาจต้องทำใจเสียแต่เนิ่นๆ เนื่องด้วยนักดาราศาสตร์นั้นได้คาดการณ์ไว้ว่าดาวหางดวงนี้อาจจะไม่สว่างพอที่จะมองเห็นได้ดวงตาเปล่า

 

 

 

นักดาราศาสตร์พบดาวเคราะห์น้อยที่มีดวงจันทร์ถึงสามดวง

 

ในระบบสุริยะนั้นเต็มไปดวยดวงจันทร์บริวาร โดยเฉพาะดาวเคราะห์แก๊สยักษ์ที่มีดวงจันทร์มากถึงสิบดวง ส่วนดาวเคราะห์หินนั้นมีบริวารเพียงเล็กน้อย ซึ่งโลกก็ยังมีดวงจันทร์เป็นบริวารหนึ่งดวง ดาวอังคารมีสองดวง  ส่วนดาวพุธและดาวศุกร์นั้นไม่มีเลย แต่ดาวเคราะห์น้อยดวงหนึ่งกลับมีดวงจันทร์เป็นบริวารถึงสามดวง

 

ซึ่งดาวเคราะห์น้อยดวงนี้มีชื่อเรียกว่า 130 Elektra หรือเรียกสั้นๆว่า อิเล็กทรา ซึ่งได้ถูกค้นพบเมื่อปี 2415 โดยมีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางอยู่ที่ประมาณ 260 กิโลเมตร ดาวดวงนี้เป็นดาวเคราะห์น้อยแถบหลักซึ่งหมายความว่าเป็นดาวเคราะห์น้อยที่มีวงโคจรอยู่ระหว่างวงโคจรของดาวอังคารกับดาวพฤหัสบดี

 

โดยเรื่องที่ดาวเคราะห์น้อยดวงนี้มีบริวารไม่ใช่เรื่องใหม่ ซึ่งนักดาราศาสตร์ได้พบดาวเคราะห์น้อยที่มีบริวารแล้วกว่า 150 ดวง แต่ไม่มีดาวดวงไหนที่มีลูกดกเท่าดาวดวงนี้ ซึ่งในการค้นพบครั้งนี้เป็นผลงานของคณะนักดาราศาสตร์จากสถาบันวิจัยดาราศาสตร์แห่งชาติ (สดร.) ที่นำโดย อ็องตอนี แบร์เดอ โดยงานวิจัยฉบับนี้ได้รับการตีพิมพ์ลงในเดอะแอสโทรฟิสิคัลเจอร์นัลเลตเตอรส์แล้ว

 

ในปี 2546 นักดาราศาตร์พบบริวารของอิเล็กทราดวงแรกที่มีชื่อว่า เอส/2003 (130) 1 และถัดมาอีก 11 ปี ก็ได้พบบริวารดวงที่สองที่มีชื่อว่า เอส/2014 (130) 1 โดย เอส/2003 (130) 1 นั้นมีขนาดเพียง 6 กิโลเมตร โดยโคจรรอบอิเล็กทราด้วยรัศมีวงโคจรเฉลี่ย 1,300 กิโลเมตร ส่วน เอส/2014 (130) 1 นั้นมีขนาดที่เล็กกว่ามาก ซึ่งมีความกว้างเพียง 2 กิโลเมตรและมีรัศมีวงโคจรเฉลี่ยเพียง 500 กิโลเมตร

 

และบริวารดวงที่สามที่ถูกพบเมื่อล่าสุดนั่นคือ เอส/2014 (130) 2 มีขนาดเล็กที่สุดและโคจรอยู่ใกล้ที่สุด ซึ่งมีขนาดเพียง 1.6 กิโลเมตร โดยโคจรด้วยรัศมีวงโคจรที่ 340 กิโลเมตร และมีความส่องสว่างเพียงหนึ่งใน 15,00 ของอิเล็กทราเพียงเท่านั้น โดยการค้นพบครั้งนี้ แบร์เดอได้ใช้ซอฟแวร์ในการประมวลผลของข้อมูลที่ได้มีการพัฒนาขึ้นมาใหม่มาใช้ในการวิเคราะห์ภาพถ่ายในคลังข้อมูลของอุปกรณ์ชื่อสเฟียร์ (SPHERE) ที่ติดอยู่บนกล้องวีแอลทีของหอดูดาวยุโรปซีกใต้ โดยระบบประมวลผลข้อมูลนี้มีความสามารถในการกรองคลื่นรบกวนและกำจัดแสงจ้าได้ดี ซึ่งภาพดวงจันทร์บริวารดวงที่สามที่เคยจมอยู่ในแสงจ้าของอิเล็กทราและดงของคลื่นรวบกวนจึงปรากฏขึ้นมาอย่างเด่นชัด

 

ซึ่งถึงแม้จะทราบสมบัติพื้นฐานของ เอส/2014 (103) 2 ได้บ้างแล้ว แต่ข้อมูลการเคลื่อนที่ของดวงจันทร์ดวงนี้ยังคงคลุมเครือ ยิ่งไปกว่านั้นนักดาราศาสตร์ก็ยังคงไม่เข้าใจเรื่องระบบบริวารของอิเล็กทราว่าเกิดขึ้นมาได้อย่างไร ซึ่งอาจเกิดจากเศษชิ้นส่วนที่กระเด็นหลุดออกมาจากการถูกชนโดยวัตถุอื่น หรืออาจเป็นวัตถุจากต่างถิ่นที่ผ่านเข้ามาใกล้แล้วถูกความโน้มถ่วงของอิเล็กทราคว้าจับเอาไว้เป็นบริวาร

 

อย่างไรก็ตาม แบร์เดอได้กล่าว การค้นพบนี้เป็นการเปิดทางให้นักดาราศาสตร์ได้ศึกษากลไกการกำเนิดระบบบริวารอีกหลายดวงเช่นนี้ได้และยิ่งไปกว่านั้น เทคนิคการวิเคราะห์ข้อมูลที่เราใช้ยังอาจนำไปใช้ค้นหาบริวารดาวเคราะห์น้อยดวงอื่นได้อีกด้วย

ยานลูซี ยานลำแรกที่จะสำรวจดาวเคราะห์น้อย

 

นาซ่าได้ส่งยานที่มีชื่อว่า ลูซี (Lucy) ขึ้นสู่อวกาศ เมื่อวันที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2564 เพื่อเริ่มต้นเดินทางสู่ดาวเคราะห์น้อยกลุ่มโทรจันในวงโคจรของดาวพฤหัสบดีในการค้นหาไทม์ไลน์ที่หายไปของระบบสุริยะ

 

 

เศษที่หลงเหลือจากการก่อตัวของระบบสุริยะ ไม่ว่าจะเป็นดาวเคราะห์น้อย ดาวหาง และวัตถุขนาดเล็กอื่นๆในระบบสุริยะ ซึ่งการเลื่อนตำแหน่งวงโคจรของดาวเคราะห์ (Planetary migration) ในช่วงประมาณ 4 พันล้านปีก่อน แรงโน้มถ่วงของดาวเคราะห์ทำให้วัตถุขนาดเล็กเหล่านี้กระจัดกระจาย บางส่วนได้พุ่งชนโลกนำพาน้ำและสารอินทรีย์ต่างๆเติมเต็มให้กับโลก

 

ร่องรอยการพุ่งชนในอดีตถูกลบเลือนจากกระบวนการทางธรรมชาติโดยสภาพอากาศและความเปลี่ยนแปลงทางธรณีวิทยา แต่ในทางกลับกันดาวเคราะห์น้อยที่ไม่มีชั้นบรรยากาศนั้นไม่มีความเปลี่ยนแปลกทางธรณีวิทยาจึงทำให้ไม่มีความเปลี่ยนแปลงใดๆเกิดขึ้นเลยจากอดีก ดังนั้น วัตถุเหล่านี้อาจเป็นความลับของ “ไทม์ไลน์” ในระบบสุริยะ ที่อาจไม่ได้ย้อนหลังแค่ 14 วันแต่อาจสามารถย้อนหลังได้นับหลายล้านปี

 

ดังนั้นองค์กรนาซาจึงได้คิดค้นยานที่มีชื่อว่า ยานลูซี และได้ส่งยานลำแรกออกไปสำรวจดาวเคราะห์น้อย “กลุ่มโทรจัน” (Trojans) ซึ่งโคจรรอบดวงอาทิตย์ทับซ้อนกับวงโคจรของดาวพฤหัส นักวิทยาศาสตร์คาดการณ์ว่าดาวเคราะห์น้อยในกลุ่มโทรจันอาจก่อตัวขึ้นในบริเวณที่อยู่ห่างไกลจากดวงอาทิตย์ แต่ความโน้มถ่วงของดาวพฤหัสนั้นได้ดึงดูด จึงทำให้เข้ามาอยู่ในบริเวณวงโคจรปัจจุบัน นักวิทยาศาสตร์จึงคาดการณ์ต่ออีกว่าดาวเคราะห์น้อยกลุ่มนี้อาจมีวัสดุตั้งต้นของระบบสุริยะหลายชนิดผสมกันมากกว่าดาวเคราะห์น้อยดวงอื่นๆที่เคยมียานสำรวจ

 

ยานลูซี (Lucy) นั้นถูกตั้งตามโครงกระดูกฟอสซิลที่ช่วยให้นักวิทยาศาสตร์สามารถทำความเข้าใจถึงวิวัฒนาการของมนุษย์ได้ ซึ่งนาซาได้วางแผนไว้ว่า จะส่งยานลูซีออกสำรวจดาวเคราะห์น้อยในกลุ่มโทรจัน เพื่อศึกษาถึงกำเนิดของระบบสุริยะ เช่นเดียวกันกับที่นักวิทยาศาสตร์ศึกษาลูซีเพื่อทำความเข้าใจจุดกำเนิดของมนุษย์

 

 

ในการส่งยานลูซีออกสำรวจ ได้แบ่งออกเป็นสองกลุ่ม ซึ่งกลุ่มแรกเป็นการโคจรนำหน้าดาวเคราะห์ และอีกกลุ่มเป็นกาารโคจรตามหลัง เพื่อให้ยานลูซีสามารถสำรวจดาวเคราะห์น้อยในสองกลุ่มนี้ได้ และระหว่างทางที่ยานมุ่งหน้าสู่ดาวเคราะห์น้อยในกลุ่มโทรจัน ยานจะเคลลื่อนที่เข้าใกล้ดาวเคราะห์น้อยโดนัลด์จอห์นสัน (DonaldJohnson) ที่อยู่กลุ่มแถบดาวเคราะห์น้อย (Asteroid belt) ซึ่งมีชื่อตามหนึ่งในกลุ่มผู้ที่ร่วมค้นพบฟอสซิลลูซี

 

 

การเดินทางเที่ยวแรกของยานลูซีขาไปจะมุ่งหน้าสู่บริเวณวงโคจรของดาวพฤหัสบดี จะเฉียดผ่านดาวเคราะห์น้อยกลุ่มโทรจันส่วนที่โคจรนำหน้าดาวพฤหัสบดี ที่มีชื่อเรียก “Greek camp” จากนั้นยานจะบินกลับมาเฉียดโลกเพื่อปรับวงโคจรและกลับไปยังวงโคจรของดาวพฤหัสอีกครั้ง ยานจะผ่านเข้าใกล้ดาวเคราะห์น้อยกลุ่มโทรจันส่วนที่โคจรตามหลังดาวพฤหัสบดี ซึ่งมีชื่อว่า “Trojan camp” และจะเข้าใกล้ระบบของดาวเคระห์น้อยคู่ พาโทรคลัส (Patroclus) และเมนีเซียส (Menoetius) ประมาณช่วงเดือนมีนาคม พ.ศ. 2576

 

โดยภารกิจหลักของยานลูซีจะจบลงหลังได้สำรวจดาวเคราะห์น้อยในกลุ่มโทรจันทั้ง 7 ดวงเสร็จสิ้น จากนั้นยานจะโคจรรอบดวงอาทิตย์ซึ่งอยู่ระหว่างวงโคจรของโลกกับดาวพฤหัสบดี และนาซาอาจขยายระยะเวลาในภารกิจการสำรวจของยานออกไปเพื่อสำรวจดาวเคราะห์น้อยดวงอื่นๆต่อไป

 

ประโยชน์ของผักปลอดสารพิษ

 

ผักหรือผลผลิตของพืชที่ไม่มีสารเคมีป้องกันและกำจัดแมลงศัตรูพืชตกค้างอยู่ หรืออาจมีแต่อยู่ในระดับที่ไม่เกินมาตรฐานที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดไว้ โดยจะมีหน่วยงานเข้าไปตรวจสอบเพื่อออกใบรับรองให้ว่าไม่มีสารเคมีตกค้างที่เกินกว่ากำหนด หรือเรียกว่าเป็น “ผักปลอดสารพิษ” เพื่อทำให้ผู้บริโภคเกิดความสบายใจได้ว่าผักที่รับประทานเข้าไปนั้นมีความปลอดภัยต่อร่างกาย

 

ในอีกความหมาย ผักปลอดสารผิดนั่นคือผักที่ปลอดสารพิษในช่วงตอนเก็บเกี่ยวผลผลิต แต่ไม่ได้ปลอดการใช้สารเคมีในช่วงระหว่างการเพาะปลูก ซึ่งแท้จริงแล้วควรจะเป็นผักทั่วไปที่ผู้บริโภคหาซื้อมาบริโภคตามท้องตลาดทั่วไป แต่ในความเป็นจริงแล้วผักที่วางขายตามท้องตลาดในปัจจุบันนั้น ส่วนมากจะเป็นผักที่มีสารพิษเกินค่ามาตรฐานอยู่ เนื่องจากบางแห่งนั้นได้มีการฉีดยาฆ่าแมลงก่อนที่จะเก็บเกี่ยวพืชผลผลิต อย่างเช่น ผักคะน้า ผักชี มะเขือพวง ต้นหอม พริกสด ผักกวางตุ้ง ผักบุ้ง หัวไชเท้า กะหล่ำปลี ดอกกะหล่ำ แตงกวา และอีกมากมาย ซึ่งผักเหล่านี้เป็นตัวอย่างผักที่พบสารพิษตกค้างในปริมาณที่เกินมาตรฐานอยู่

 

สารพิษตกค้างนั้นจะเป็นสารเคมีที่ใช้ป้องกันและกำจัดแมลงศัตรูพืชหรือสัตว์ต่างๆ หรือกลุ่มอนุพันธ์ของสารเคมีดังกล่าวนั้นได้แก่ สารในกระบวนการเปลี่ยนแปลง (conversion products), สารที่เกิดจากปฏิกิริยา (reaction products), สารในกระบวนการสร้างและสลาย (metabolites) หรือสิ่งปลอมปนที่เป็นพิษซึ่งปนเปื้อนและตกค้างในอาหาร

 

ทั้งนี้ผักปลอดสารพิษกับผักออแกนิกนั้นไม่ใช่ประเภทเดียวกัน เนื่องจากผักออกแกนิกนัั้นมีกระบวนการผลิตที่ต่างออกไปคือเป็นการปลูกผักที่มีความเป็นธรรมชาติสูงมาก เพราะในกระบวนการเพาะปลูกจนถึงการเก็บเกี่ยวนั้น จะไม่มีการใช้สารเคมีใดๆเลย และผักไฮโดรโปนิกส์ ซึ่งเป็นการปลูกที่ไม่ใช้ดินหรือเป็นการปลูกผักในน้ำที่มีสารอาหารพืชละลายอยู่ในน้ำ

 

ประโยชน์ของผักปลอดสารพิษ

– ทำให้ได้ผักที่มีคุณภาพ ไม่มีสารพิษตกค้าง เพื่อเกิดความปลอดภัยของผู้บริโภค

– ช่วยให้ร่างกายมีสุขภาพที่ดี มีความแข็งแรง ไม่เจ็บป่วยง่าย เพื่อให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น หากบริโภคผักที่ปลอดสารพิษในปริมาณที่เหมาะสมเป็นประจำ

– ช่วยให้เกษตรกรที่ปลูกผักปลอดสารพิษมีสุขภาพอนามัยที่ดีขึ้น เมื่อไม่มีการพ่นสารเคมีป้องกันและกำจัดแมลงศัตรูพืช

– ช่วยลดปริมาณการนำเข้าสารเคมีป้องกันและกำจัดศัตรูพืชจากต่างประเทศ

– ช่วยลดต้นทุนการผลิตของเกษตรกรในด้านค่าใช้จ่ายต่างๆ อย่างเช่น ค่าใช้จ่ายในการซื้อสารเคมีป้องกันแมลงและศัตรูพืชที่ลดลง

– เกษตรกรมีรายได้เพิ่มขึ้นจากการปลูกผักปลอดสารพิษ เนื่องจากได้ผลผลิตที่มีคุณภาพ ทำให้ขายผลผลิตได้ในราคาที่สูงขึ้น

– ช่วยลดปริมาณของสารเคมี ซึ่งเป็นพิษที่จะปนเปื้อนในดิน อากาศ และน้ำ เพื่อเป็นการอนุรักษ์ทรัพยากรทางธรรมชาติและลดมลพิษทางสิ่งแวดล้อมได้อีกทางหนึ่ง

 

ผักปลอดสารพิษนั้นยังให้ประโยชน์อีกมากมาย ทั้งในกลุ่มผู้บริโภค และผู้ผลิต แถมยังช่วยให้สุขภาพดี ไม่เป็นพิษต่อสิ่งแวดล้อม และยังเป็นผลดีต่อผู้บริโภคที่ชอบรับประทานผักที่ต้องการความปลอดภัย

 

นอกจากนี้ แม้ว่าผักปลอดสารพิษจะเป็นทางเลือกที่ดีอีกทางหนึ่งของผู้บริโภคแล้ว แต่หากผู้บริโภคยังไม่มั่นใจแนะนำให้ก่อนบริโภคนั้นนำผักมาล้างน้ำให้สะอาดอย่างถูกวิธี ซึ่งมีมากมายหลายวิธี อย่างเช่น ล้างด้วยน้ำไหลจากก๊อกนาน 2 นาที หรือการแช่ในน้ำสะอาดประมาณ 5-10 นาที แล้วค่อยนำมาล้างออกด้วยน้ำสะอาด หรือการแช่ในน้ำส้มสายชู น้ำปูนใส น้ำด่างทับทิม น้ำซาวข้าวหรือเกลือป่น ประมาณ 10 นาที จากนั้นค่อยล้างออกด้วยน้ำสะอาด เป็นต้น

 

ผลกระทบของดาวเคราะห์น้อยสามารถกวาดล้างเมืองได้ แต่ NASA มีแผนที่จะป้องกันภัยพิบัติ

NASA ได้ทำแผนที่เพียง 40% ของดาวเคราะห์น้อยที่อาจเป็นอันตรายที่อาจชนโลก โครงการใหม่จะช่วยเพิ่มจำนวนดังกล่าว และภารกิจที่จะเกิดขึ้นจะทดสอบเทคโนโลยีที่สามารถป้องกันการชนกันได้ โลกอยู่ในสภาพแวดล้อมที่อันตราย วัตถุในจักรวาล เช่น ดาวเคราะห์น้อยและดาวหาง กำลังซูมผ่านอวกาศอย่างต่อเนื่องและมักจะชนเข้ากับโลกของเรา สิ่งเหล่านี้ส่วนใหญ่มีขนาดเล็กเกินไปที่จะเป็นภัยคุกคาม แต่บางส่วนอาจทำให้เกิดความกังวลได้ ในฐานะนักวิชาการที่ศึกษาด้านอวกาศและความมั่นคงระหว่างประเทศเป็นงานของฉันที่จะถามถึงความเป็นไปได้ที่วัตถุจะชนโลกจริงๆ หรือไม่ และรัฐบาลต่างๆ จะใช้เงินมากพอที่จะป้องกันเหตุการณ์ดังกล่าวหรือไม่

ภัยจากดาวเคราะห์น้อยและดาวหาง

วัตถุขนาดต่างๆ นับล้านที่โคจรรอบดวงอาทิตย์ วัตถุใกล้โลก ได้แก่ ดาวเคราะห์น้อยและดาวหาง ซึ่งวงโคจรจะพาพวกมันไปในรัศมี 120 ล้านไมล์ (193 ล้านกิโลเมตร) จากดวงอาทิตย์ นักดาราศาสตร์ถือว่าวัตถุใกล้โลกเป็นภัยคุกคาม หากวัตถุเข้าใกล้โลกภายใน 4.6 ล้านไมล์ (7.4 ล้านกิโลเมตร) และมีเส้นผ่านศูนย์กลางอย่างน้อย 140 เมตร หากเทห์ฟากฟ้าขนาดนี้ชนโลก มันสามารถทำลายเมืองทั้งเมืองและก่อให้เกิดความหายนะอย่างรุนแรงในภูมิภาค วัตถุขนาดใหญ่ – 0.6 ไมล์ (1 กม.) ขึ้นไป – อาจมีผลกระทบทั่วโลกและแม้กระทั่งทำให้เกิดการสูญพันธุ์ครั้งใหญ่

ป้องกันแนวท้องฟ้าจากอุกาบาต

แม้ว่าโอกาสที่วัตถุคอสมิกขนาดใหญ่จะกระทบโลกจะมีน้อยแต่ความหายนะจะมีมหาศาล สภาคองเกรสยอมรับภัยคุกคามนี้ และในการสำรวจ Spaceguard ในปีพ.ศ. 2541องค์การนาซ่าได้มอบหมายให้ NASA ค้นหาและติดตามวัตถุที่อยู่ใกล้โลก 90% ในระยะ 0.6 ไมล์ (1 กม.) หรือใหญ่กว่านั้นภายใน 10 ปี NASA ทะลุเป้าหมาย 90%ในปี 2011 ในปี 2548 สภาคองเกรสได้ผ่านร่างกฎหมายฉบับอื่นที่กำหนดให้ NASA ขยายการค้นหาและติดตามวัตถุใกล้โลกอย่างน้อย 90% ทั้งหมด 460 ฟุต (140 เมตร) หรือใหญ่กว่าภายในสิ้นปี 2020 ปีนั้นผ่านไปและส่วนใหญ่เกิดจากขาดแคลนทรัพยากรทางการเงินเพียง40% ของวัตถุเหล่านั้นได้รับการแมปแล้ว

เซอร์ไพรส์จักรวาล

เราสามารถป้องกันภัยพิบัติได้ก็ต่อเมื่อเรารู้ว่ามันกำลังจะมา และดาวเคราะห์น้อยได้แอบขึ้นไปบนโลกมาก่อน ดาวเคราะห์น้อยขนาดเท่าสนามฟุตบอล ที่เรียกกันว่า “นักฆ่าเมือง” เคลื่อนตัวจากโลกไปไม่ถึง 45,000 ไมล์ในปี 2019 ดาวเคราะห์น้อยขนาดเท่าเครื่องบินไอพ่น 747 เข้ามาใกล้ในปี 2564 เช่นเดียวกับระยะทาง 0.6 ไมล์ (1 กม.) ดาวเคราะห์น้อยขนาดกว้างในปี 2555 สิ่งเหล่านี้ถูกค้นพบเพียงหนึ่งวันก่อนจะเคลื่อนผ่านโลก

 

หากแม้แต่วัตถุชิ้นเดียวที่มีขนาดใหญ่กว่า 140 เมตรกระทบดาวเคราะห์ ความหายนะและการสูญเสียชีวิตจะรุนแรงมาก ผลกระทบที่ใหญ่กว่านั้นสามารถทำลายเผ่าพันธุ์ส่วนใหญ่บนโลกได้อย่างแท้จริง แม้ว่าจะไม่มีศพดังกล่าวพุ่งชนโลกในอีก 100 ปีข้างหน้า โอกาสก็ไม่เป็นศูนย์ ในสถานการณ์ที่มีโอกาสเกิดน้อยและผลกระทบสูง

 

NASA Perseverance Rover ทำงานอย่างไรและจะทำอะไร

มาพร้อมกับชุดเครื่องมือไฮเทค รวมถึงเลเซอร์ระเบิด ไมโครโฟนสองตัว กล้อง 23 ตัว และเฮลิคอปเตอร์ รถแลนด์โรเวอร์รุ่นล่าสุดของ NASA จะสำรวจ Red Planet อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน มีเพียงไม่กี่โลกที่ได้รับความสนใจมากเท่ากับดาวอังคาร และแม้ว่านักดาราศาสตร์จะทำแผนที่พื้นผิวของดาวเคราะห์จากระยะไกลเป็นเวลาหลายร้อยปีแล้วก็ตาม จนกระทั่งในช่วงครึ่งศตวรรษที่ผ่านมาเราได้ส่งหุ่นยนต์สอดแนมไปสำรวจทางกายภาพและจับภาพโลกที่เป็นสนิมในระยะใกล้

ในช่วงไม่กี่สิบปีที่ผ่านมา นักวิทยาศาสตร์ได้เห็นปีศาจฝุ่นที่คดเคี้ยวไปตามพื้นผิวที่แห้งแล้งของดาวอังคาร พวกเขาค้นพบแหล่งกักเก็บน้ำแข็งที่ติดอยู่ที่เสาและฝังอยู่ใต้พื้นดิน และพวกเขาได้พบหลักฐานว่าครั้งหนึ่งเคยมีน้ำที่เป็นของเหลวบนดาวเคราะห์ที่แห้งแล้งในขณะนี้ ซึ่งน่าจะก่อตัวเป็นทะเลสาบและแหล่งน้ำอื่นๆ ที่เหมาะสำหรับการอนุรักษ์ชีวิตในสมัยโบราณ นั่นคือ หากมีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ที่นั่น

ดินแดนแห่งความทรงจำ

ความพากเพียรมีส่วนร่วมอย่างมากกับรถแลนด์โรเวอร์ Curiosity และนั่นเป็นเพราะใช้การออกแบบพื้นฐานเดียวกัน นั่นไม่ใช่เพราะความเกียจคร้าน เป็นส่วนหนึ่งของแผน เพื่อความพากเพียร NASA กำลังใช้สิ่งที่พวกเขาเรียกว่า “แนวทางมรดก” โดยยืมสิ่งที่ได้ผลจาก Curiosity เช่นเดียวกับ Curiosity ระบบการลงจอดของ Perseverance อาศัยร่มชูชีพ ยานพาหนะที่ร่อนลง และการซ้อมรบของนกกระเรียนฟ้าที่กวนประสาทซึ่งทำให้รถแลนด์โรเวอร์ตกลงกับพื้นอย่าง Tom Cruise ตกลงมาจากเพดานใน Mission: Impossible แต่ความเพียรยังมีเทคนิคใหม่ๆ บางอย่างที่จะปรับปรุงความสามารถในการลงจอดอย่างปลอดภัย ณ จุดหมายปลายทางที่ตั้งใจไว้

สำรวจทะเลสาบโบราณ

นักวิทยาศาสตร์ภารกิจได้เลือกสถานที่ลงจอดของ Perseverance คือ Jezero Crater หลังจากลดตัวเลือกเบื้องต้นประมาณ 60 รายการซึ่งถือว่า “มีความเกี่ยวข้องทางโหราศาสตร์” ที่ความกว้าง 30 ไมล์ (49 กิโลเมตร) Jezero Crater เป็นทะเลสาบโบราณและระบบเดลต้าที่ตั้งอยู่บริเวณขอบด้านตะวันตกของแอ่งกระแทกขนาดยักษ์ที่เรียกว่า Isidis Planitia ทางเหนือของเส้นศูนย์สูตรของดาวอังคาร ภายใน Jezero นักวิจัยได้ระบุสถานที่ที่น่าสนใจหลายแห่งซึ่งเต็มไปด้วยแร่ธาตุ เช่น ดินเหนียว คาร์บอเนต และซิลิกาไฮเดรต ซึ่งเป็นที่สนใจอย่างมากเนื่องจากมีศักยภาพในการรักษาลายเซ็นของชีวิตในอดีต

 

แม้ว่า Jezero จะอยู่ในรายชื่อไซต์ที่น่าสนใจบนดาวอังคารของนักวิทยาศาสตร์มานานแล้ว แต่ภารกิจก่อนหน้านี้ถือว่าท้าทายเกินไปที่จะลงจอดอย่างปลอดภัยที่นั่น อย่างไรก็ตาม ด้วยเทคโนโลยีการขึ้นลง การลง และการลงจอดของ Perseverance ทำให้ระบบทะเลสาบและเดลต้าที่สั่นสะเทือนนั้นอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมของรถแลนด์โรเวอร์